Terapia logopedyczna
Diagnoza – obejmuje ocenę stanu mowy dziecka. Celem diagnozy jest potwierdzenie lub wykluczenie wystąpienia wad wymowy, zaburzeń komunikacji , które utrudniają albo uniemożliwiają komunikacje językową.
Obejmuje następujące elementy
1. Badania wstępne:
wywiad
obserwacja
orientacyjne badanie mowy
2. Badania uzupełniające – zależnie od rodzaju zaburzenia obejmują:
badanie budowy i sprawności narządów artykulacyjnych
badanie funkcji oddechowych
orientacyjne badanie słuchu
badanie słuchu fonematycznego
3. Badania podstawowe:
badanie rozumienia
badanie mówienia
badanie czytania i pisania
4. Badania specjalistyczne- jeśli zachodzi taka potrzeba, pacjent jest kierowany na badania specjalistyczne do psychologa, pedagoga i innych specjalistów.
Wczesna interwencja logopedyczna – obejmuje diagnozę logopedyczną przed pierwszym rokiem życia oraz wczesna terapię, która polega na stymulacji rozwoju zdolności poznawczych, motorycznych i językowych.
Terapia wad wymowy – obejmuje:
sygmatyzm (seplenienie) – nieprawidłowa wymowa głosek s,z,c,dz, ś,ź,ć,dź, sz,ż,cz,dż
rotacyzm (reranie) – nieprawidłowa wymowa głoski r
kappacyzm i gammacyzm – nieprawidłowa wymowa głosek k i g
mowa bezdźwięczna – głoski dźwięczne wymawiane są bez udziału wiązadeł głosowych, w postaci ich bezdźwięcznych odpowiedników co prowadzi do deformacji słowa np.: domek-tomek, buda-puta
dyslalia całkowita – nieprawidłowa wymowa kilku lub wielu głosek, co sprawia, że mowa dziecka jest niezrozumiała
bettacyzm – nieprawidłowa wymowa głosek b i p
lambdacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski l
nieprawidłowa wymowa głosek w i f
Celem terapii wad wymowy jest usunięcie niewłaściwych form realizacji głosek i zastąpienie ich poprawnymi, a następnie utrwalenie kolejno w mowie kontrolowanej i spontanicznej.
Terapia opóźnionego rozwoju mowy – obejmuje stymulację rozwoju mowy i wszechstronne usprawnianie funkcji mowy. Poprzez właściwe wzorce językowe, postawy i atmosferę wychowawczą dąży się do stworzenia optymalnych warunków do rozwoju mowy.
Terapia zaburzeń mowy i komunikacji – o typie afazji, autyzmu.
Terapia dzieci z dysfunkcjami OUN – obejmuje usprawnianie procesu komunikacji pacjenta w stopniu umożliwiającym mu radzenie sobie w życiu, kontakt z otoczeniem.